Ianthe Tavernier: “In ‘Les Misérables’ spelen is de kers op de taart”

Ianthe Tavernier, de blonde dame met een klok van een stem. Dat is ook waarom ze de eer heeft Eponine te vertolken in ‘Les Misérables’. De epische musical keert na 25 jaar terug naar Vlaanderen en daar kijken zowel wij als Ianthe enorm naar uit.

Vanwaar jouw liefde voor theater?

Ianthe Tavernier: “Mijn ouders ontdekten al snel dat ik toonvast kon zingen. Mijn hobby’s draaiden dus vooral om muziek. Ik heb acht jaar harp gespeeld in de muziekschool en tien jaar gezongen in het kinderkoor van de Vlaamse Opera. Het kinderkoor van de Vlaamse opera was ook een hobby, want ik heb daar tien jaar deel van uitgemaakt. Toen ik negen jaar werd, deed ik voor het eerst auditie voor een musical, en dat was meteen voor ‘Les Misérables’. Werner Welsau was toen kinderbegeleider, en dat is hij nu ook. Ik kreeg toen de rol van kleine Cosette. Daarna ging dezelfde groep kindjes vaak van musical naar musical. Toen ik niet meer tot de kinderen behoorde, viel ik in een zwart gat. Maar de liefde voor theater en musical was er duidelijk wel, dus deed ik auditie bij de gerenommeerde Fontys Hogeschool in het Nederlandse Tilburg. Tot mijn grote vreugde werd ik toegelaten en zo is de bal aan het rollen gegaan. Aan die jaren die ik als kind in het theater doorbracht, koester ik mooie herinneringen.”

Je praat wel met veel enthousiasme over deze tijd.

“Absoluut, ik kijk daar met veel liefde op terug. Ik ben nog steeds bevriend met ondermeer Jelle Cleymans, Jo Hens en Thomas Van Goethem. Je merkt ook wel dat de kinderen van toen hun hart en gevoel zijn gevolgd. Iedereen heeft in die wereld zijn eigen identiteit gecreëerd.”

Je hebt al veel rollen gespeeld in je carrière. Wat is het hoogtepunt tot nu toe?

“Dat is moeilijk om te zeggen. Elke rol is anders en heeft zijn eigen unieke kenmerken die ik geweldig vind. De rollen die ik al heb gespeeld, stonden wel allemaal op mijn bucketlist, en die heb ik dan ook met veel liefde gespeeld. Na mijn studies werd ik understudy van Glinda in ‘Wicked’: een klein, blond, grappig vrouwtje. Die rol was op mijn lijf geschreven. (Lacht) Nette in ‘Daens’ was echt een droomrol. Of Marie in ‘Red Star Line’. Sorry voor mijn woorden, maar what the fuck. Het feit dat ik die rollen mag spelen is gewoon mindblowing. En daar komt dan nu nog Eponine in ‘Les Misérables’ bij. Dat is de kers op de taart.”

Wat spreekt je het meest aan in het personage Eponine?

“Ik speel graag dramatische rollen, personages die het zwaar hebben in het leven. Ik kan die emoties ook makkelijk weergeven. Ik vind het tof om me te kunnen inleven in die personages. En dat is bij Eponine ook zo: een jong meisje van de straat met een onbeantwoorde liefde. Dat is een rol waar veel vlees aan zit, waar ik echt iets mee kan aanvangen.”

Wat is de grootste uitdaging aan de rol?

“Een sterfscène. Oh, ik mag dat misschien nog niet zeggen. (Lacht) Wat er nu volgt is dus een spoiler. (Lacht) Ik heb nog nooit echt een sterfscène gedaan op het podium. Dat vind ik wel heel spannend. Daarvoor moet je ook echt komen kijken, want het is een van de mooiste en emotioneelste stukken van de show. Het is een grote uitdaging om dat realistisch neer te zetten.”

Ook zangtechnisch is dit een pittige rol. (Lacht)

“Inderdaad. Toen ik de muziek beluisterde, viel het me op dat Eponine heel hoog zingt. Heel anders dan hoe ik het me herinnerde. (Lacht) ‘Les Mis’ is een doorgecomponeerde musical. Je hebt de grote solonummers, maar daartussen wordt ook alles gezongen. En eigenlijk zijn die delen soms nog pittiger dan de solo’s. Ik heb dus wel enkele zanglessen gekregen, om op een correcte manier aan die nummers te werken.”

Heb je de show al veel gezien?

“Toen ik klein was, heb ik hem natuurlijk veel gespeeld. Maar overlaatst zag ik de Nederlandse première en dat was de eerste keer in 25 jaar dat ik hem terug zag. En opnieuw was ik weggeblazen. Wat een ontzettend goeie show is dit! Ik denk dat ik de show ook tien keer kan zien en telkens iets nieuws kan ontdekken. Het is echt een musical die je ooit eens moet gezien hebben.”

Waarom moeten mensen volgens jou naar ‘Les Misérables’ komen kijken?

“Iedereen gaat met een ander gevoel de zaal verlaten, gewoon omdat deze show zoveel boodschappen heeft. Laat je verrassen door de show en omverblazen door het talent. Laat alle emoties de vrije loop. Er zitten grappige stukken in en heel triestige, ontroerende delen. Laat je een avond cultureel onderdompelen in theatrale emoties. Voilà, heb ik het zo goed gezegd?” (Lacht)"

Ik kijk er al naar uit!